I faza jest sprawą indywidualną, moment bazgrot zależy od pierwotnego środowiska. Występuje potrzeba działania, dziecko zaczyna wykonywać ruchy- rysuje. Rodzice powinni wykazywać zainteresowanie pracą dziecka, aby nie stłumić jego ekspresji. Około 6 miesiąca pojawiają się bazgroty kontrolowane - kontrola wzrokowa nad ruchem. Jeśli będziemy wspierać, rozmawiać z dzieckiem przejdzie ono do etapu bazgrot typowych 3,5- 4 r. ż., widoczna jest komunikacja o zmianie sposobu myślenia od kinezyjnego (ruchowego) do wyobrażeniowego. Kształtuje się podłoże pamięci wzrokowej. Pierwszą figurą, jaka się pojawia w pracach jest koło, kopiowane przez dziecko około 3 r. ż., barwa odgrywa drugorzędną rolę, po przez obcowanie z dorosłym, dziecko nabiera umiejętności nazywania ich.
W II fazie znaki zaczynają odnosić się do postrzeganych wzrokowo przedmiotów. Pojawiają się pierwsze postacie, którymi są głowonogi. W centrum pracy jest z reguły głowa, świadcząca o egocentryzmie dziecka,
nadmiernym skupianiu się na sobie. W miarę wzrastania postać głowonoga zmienia się w schemat człowieka następuje to koło 7 r. ż. w fazie tej dziecko przedstawia przedmioty, ale nie umiejscawia ich jeszcze na płaszczyźnie.
III faza przypada na okres wczesnoszkolny. Następuje tutaj dopracowanie pojęcia człowiek i jego otoczenia, dziecko operuje schematami tak długo, aż ukształtuje w sobie taki tok myślenia, który pozwala na inne spojrzenie na wyrażanie się.
W IV fazie (grupa rówieśnicza) dziecko odkrywa, że przynależy do jakiejś społeczności, zaczyna współdziałać, co przynosi uczucie zadowolenia. Dzieci zauważają, że mają wspólne zainteresowania. Na rysunkach - widoczna jest fascynacja postacią ludzką, pojawiają się cechy płciowe. Tematyka zaczyna dzielić się w zależności od płci. Dziecko dostrzega i różnicuje barwy przedmiotów i otoczenia (podejście naturalistyczne). W pracach pojawia się kompozycja i naturalne zainteresowanie nią. Na tym etapie nadal należy pamiętać o jednostce, od której powinna wypływać motywacja do działania.
Etap V kończy spontaniczny okres aktywności a rozpoczyna okres rozumowania. Widoczne jest odejście od rysunku nieświadomego do celowego. Pojawia się typ ekspresji osoby dorosłej. Dziecko czuje potrzebę samodzielnego rozwiązywania problemów. Przejawem buntu są karykatury, autoportrety, przerysowywanie cech płciowych i inne. Dziewczynki na tym etapie nadal przejawiają zainteresowanie plastyką, chłopcy natomiast kierują swe upodobania w kierunku tworzenia budowli, sklejania modeli.
VI faza jest kształtowaniem sprawności i postaw wobec sztuki. Część dzieci akceptuje nadal działanie twórcze a inne je odrzucają.
Można powiedzieć, że twórczość plastyczna wykracza poza sferę artystyczną, może ona u dziecka rozwinąć samoświadomość, oraz ułatwić samorealizację.
